Widok z Masady - starożytnej twierdzy żydowskiej na Pustynię Judzką robi wrażenie...

Najpiękniej starą Jerozolimę widać z Góry Oliwnej...

Uliczki, które za dnia tętnią życiem, w nocy stają się królestwem wszechobecnych w Jerozolimie kotów. 
​
Pod Ścianą Płaczu spotkaliśmy modlących się Żydów nawet o 2.00 w nocy.

Gdy nudziło się nam przeciskanie wśród ludzkiej ciżby i ciągłe nagabywanie przez żydowskich, bądź arabskich sprzedawców, uciekaliśmy na dachy Jerozolimy, gdzie można było pooddychać świeżym powietrzem i odpocząć od zgiełku ...

Trasą Folusz - Ferdel - Kornuty - Folusz szło się dziś niełatwo... Na dole - prawie bez śniegu, zupełnie jesiennie.. natomiast na górze czekała nas spora niespodzianka! dość głęboki śnieg, w który miejscami zapadaliśmy się po kolana... a las zasnuty magiczną mgłą... 

Jesień w Nieznajowej, to zawsze wyjątkowe doznanie estetyczne. Tym razem nie było inaczej...

Tym razem dane mi było oglądać Rohacze w szacie wczesno-jesiennej, jakże innej od tej letniej, bujno-zielonej, którą zapamiętałem z ostatniej mojej wizyty.. Szczyty przyprószone śniegiem dodawały temu magicznemu miejscu jeszcze większego uroku. Na szlaku niemal żywego ducha.. czyli to, co w wędrówkach górskich lubię najbardziej... 

Deser na koniec wakacji... Norwegia! 
Urzekła nas swoim pięknem. Droga z Oslo do Bergen, to bez wątpienia jedna z piękniejszych i wartych polecenia tras. Niesamowite krajobrazy - góry i woda, malownicze wodospady, drewniane domki w kilku zaledwie kolorach ... i drogi, po których jeździ niewiele samochodów... tunele, promy, wąskie drogi wzdłuż fiordów, białe drewniane kościółki z zadbanymi cmentarzami wokół nich... dachy, na których rośnie trawa .. i ludzie, którzy wcale nie są tak chłodni, jak o nich piszą...
No i różne dziwne ograniczenia.. np. związane ze sprzedażą alkoholu...dla Polaka - dość zabawne ;-)
​

Cel - bardzo szczytny.. spełnić marzenie Anetty.. a przy okazji zrobić zdjęcie do jej nowej kuchni ;-) Tematem zdjęcia - panoramy, miał być wschód słońca.. pierwotnie z Tarnicy, ale po konsultacjach zgodnie stwierdziliśmy, że lepiej będzie pójść na jakiś ... mniej oczywisty szczyt.. Wybór padł na Rozsypaniec! No, ale aby tam być o świcie, należy wyjść ponad 3 godziny przed wschodem (który w tym dniu wypadał o 5.23 ... a wyjechać z domu 5 godzin wcześniej.. No więc, wyjechaliśmy o 23.30.. my, czyli Anetta, Margo, Kamil (syn Anetty) i fotograf tj. ja.. Zgodnie z planem (a nawet 7 min. przed czasem) zameldowaliśmy się na puściuteńkim parkingu w Wołosatym. Wyposażeni we wszystko, co szanujący się nocny wędrowiec mieć powinien, wyruszyliśmy na szlak. Nad nami przepięknie rozgwieżdżone niebo i księżyc na tyle jasny, że w otwartym terenie nasze czołówki były zupełnie zbędne... a w nas - pragnienie przeżycia czegoś wyjątkowego... Niewątpliwie, wschód słońca oglądany z takiego miejsca jest doświadczeniem wyjątkowym i bezcennym! Warto było nie przespać nocy i troszkę natrudzić się, maszerując ponad 3 godziny przez mroczny las, ze świadomością, że możemy spotkać niedźwiadka... ;-) by o świcie zobaczyć to, co ukazało się naszym oczom na górze... 
To wspaniałe uczucie mieć góry 'dla siebie'... 
Schodząc już po porannym spektaklu i duchowej uczcie, mijaliśmy pierwszych turystów wspinających się na Tarnicę... niestety, najciekawsze przespali... ale pewnie i tak nie byli tego świadomi ;-)
Na dole i w drodze powrotnej, z uczuciem ... ulgi...  obserwowaliśmy najazd dzikich tłumów na 'dzikie' Bieszczady...